Kenshikan Belgium - WKKA 40e Anniversary's World Championships - Oktober 2003

Woensdag 5 november, een tweede sightseeing dag. Vandaag bezoeken we Kyoto! De stad met de meeste (goed bewaard gebleven) tempels en de oude hoofdstad van Japan voordat Tokyo (welke een anagram is van Kyoto nvdr) deze taak op zich nam. Ook Nidaime en z'n gezin vergezelden ons vandaag en het eerste bezoek was aan de Tenryu-ji tempel ("de tempel van de hemelse draak").

Tenryu-ji is de hoofdtempel van de tenryu-ji school van het Rinzai Zen boeddhisme. Ook deze tempel heeft maar liefst achtmaal af te rekenen gehad met branden, de recentste in 1864. De tuin is één van de oudste van Japan en behoudt dezelfde vorm als toen hij ontworpen werd door Muso Soseki in de 12de eeuw. De tempel zelf is gebouwd ter nagedachtenis van keizer Go-Daigo (1288-1339).

In de 13de eeuw bouwde de keizer Kameyama (1249-1305) een villa op deze grond en het was hier dat Go-Daigo, z'n kleinzoon, werd opgevoed en onderricht. Wanneer Go-daigo stierf, beval Ashikaga Takauji om de villa om te bouwen tot een Zen tempel.

Na een middagmaal namen we opnieuw de bus en ditmaal richting de Kinkaku-ji tempel, één van de beroemdste tempels van Japan. De gouden paviljoen tempel (hij wordt zo genoemd omdat hij volledig bezet is met bladgoud) heeft drie verschillende architecturale niveaus. De eerste verdieping is Shinden-zukuri (de "Keizerlijk Paleis"-stijl) en wordt Ho-sui-in genoemd. De tweede verdieping is Buke-zukuri (de "Samoerai huis"-stijl) en wordt Cho-on-do genoemd. Het derde verdiep is Karayo (de "zen tempel"-stijl) en wordt Kukkyo-cho genoemd.

Op het dak staat een Chinese feniks (vuurvogel). De vijver is genaamd Kyoko-chi (spiegelvijver) en bevat vele kleine en grotere eilanden. Na de Kinkaku-ji tempel reden we met de bus naar Eiga-mura ("Kyoto studio park"). Eiga-mura is een fictief Japans dorp gebouwd in de oude stijl (Edo periode) waar verschillende samoerai films zijn opgenomen en 200 opnames per jaar worden gemaakt voor televisie.

Het is de grootste studio in Japan (36.000m²). Je kan een "super ninja show" gaan bekijken, utgevoerd door het Toei Kyoto Stunt Team, u laten verkleden in een samoerai of geisha en nog zo veel meer. Om 18u waren we terug in het hotel en dit voor de laatste nacht, want vanaf morgen wordt Katata dojo onze nieuwe verblijfplaats voor de rest van de reis.

Donderdag 06 november, Telly en ikzelf zijn vroeger opgestaan dan de rest om nog snel enkele foto's te nemen in het bamboe bos achter het hotel. Achteraf hoorden we dat er in dat bos nog wilde apen leven. Ik hoop dat ze het niet over ons hadden.


Naar verluidt zitten er nog wilde apen in dit bamboe bos...		... deze twee inbegrepen of niet?

Waarschijnlijk zullen ze ons wel gezien hebben, want de dag nadien hebben ze de helft van de plantentuin opgegeten en heeft de hoteluitbater ze moeten verjagen. Om 10u45 komen we aan in Katata Dojo. Samen met Donald, Gordon, Nick, Amanda en Alan van Kenshikan Schotland en Grant en Simon Smith (neen, geen broers!!) van Kenshikan Engeland zullen we hier slapen, eten en trainen. Ook Frederik Nordstrand van Kenshikan Zweden zal ons hier komen vergezellen, als de anderen terugkeren naar Zweden. Uitpakken kunnen we niet, geen plaats meer. Wat we nodig hebben halen we uit onze koffer, wat we niet nodig hebben steken we er in. De slaapkamers boven zijn reeds ingenomen, dus er zit niks anders op dan elke avond onze futon uit de kast te halen en naar beneden te brengen om in de dojo te slapen.

Zoals elke middag hebben we training met Nidaime Soke Sensei om 11u. Na de training zijn we vrij voor de rest van de dag, ideaal om boodschappen te gaan doen in een locale supermarkt. Telly stelt voor om spaghetti klaar te maken voor onze kamergenoten. Na lang zoeken hebben we uiteindelijk alle benodigde ingrediënten gevonden en kunnen we beginnen aan de bereiding ervan. Telly ontpopt zich tot uitstekende chef-kok, terwijl ikzelf zoveel mogelijk assisteer.

Hoe we erin geslaagd zijn om voor acht man spaghetti te maken in een veel te kleine keuken ga ik u besparen, maar het was geen sinecure. Beeld u een enorme kom met saus voor die de vier gasvuren van het kookfornuis (welke allemaal op volle kracht aan het branden waren) volledig bedekt. Niettemin werd het initiatief en het uiteindelijke resultaat enorm geapprecieerd. Er was zelfs genoeg voor de dag nadien nogmaals van te smullen.

Het is ondertussen vrijdag en na een lekker ontbijt maken we ons klaar voor de training van 11u met Nidaime Sensei. Net als gisteren trainen we op Gojushiho. Na de training nodigt Nidaime ons uit op de vrijdagavond training in Sohonbu. Deze training is normaal gezien enkel voor de beste leerlingen van de Kenshikan dojo's in Kyoto. We voelen ons dan ook vereerd en kunnen zo'n uitnodiging niet afslaan. De 2 uur durende training start om 18u en is loodzwaar. Binnen de kortste keren is onze do-gi (karatekledij) klets maar dan ook kletsnat.

De zweetdruppels parelen niet van u af, maar lopen er vanaf. Zweten alsof je in een sauna zou zitten, daarmee is het nog het best te vergelijken. We krijgen even tijd om te pauzeren en toe te kijken terwijl de Japanse leerlingen verder doen met de kumite training. Als echte kamikaze piloten storten ze zich op hun tegenstander. De "warrior spirit" waar we het tijdens de clubtraining soms over hebben is hier duidelijk aanwezig. We vragen aan één van de sempai's van Sohonbu staff hoe het komt dat de Japanse leerlingen zo goed zijn in kumite. Zijn antwoord: "They have to fight their way to the front of the line to practice/checkpoint their kata with Nidaime Soke Sensei". Na de kumite training volgt zoals gezegd de "kata checkpoint"-training en de leerlingen op de voorste rij vragen om beurt of Nidaime hun kata wil nakijken.

Zaterdag 08 november, Kenshikan Zweden vertrekt vandaag naar huis, met uitzondering van Frederik Nordstrand. Hij verblijft nog wat langer in Katata dojo samen met ons en Kenshikan Schotland. Aangezien er geen speciale training voorzien is met Nidaime vandaag, volgen we de gewone avondtraining o.l.v. Honma Shihan.

Honma heeft vroeger deel uitgemaakt van de nationale ploeg. Z'n zoon was nationaal kampioen van de universiteiten en is nog steeds lid van de nationale ploeg. Z'n dochter Emiko behaalde de eerste plaats tijdens de 6th World Games in 2001 (kumite - vrouwen +60 kg.) en tijdens de WKKA World Championships waar we zelf op aanwezig waren behaalde ze de eerste plaats in zowel kata als kumite. Geen gewone familie dus en van zo iemand les kunnen krijgen, mag je niet missen. Elk aspect van karate kwam aan bod: kihon, kata en kumite. Meer dan eens voelden we ons ongemakkelijk als westerse karateka als we het hoge niveau zagen van de Japanse leerlingen. Je merkt heel goed dat les krijgen bij de bron (Japan) toch zo z'n voordelen heeft. Tijdens de avondles kwamen ook enkele hoge school studenten trainen. Een van hen was Maiko.

De eerste keer dat we haar zagen op de training had ze een witte gordel aan en we dachten dat ze een beginners was of in ieder geval nog niet lang karate beoefende. Totdat we haar aan het werk zagen: perfecte positie, kimé, afwerking, snelheid… met open mond stonden we te kijken. Hoe kan het nu dat een witte band al zo goed is? Na de training dan toch maar even gaan kennismaken en vragen hoe het zit. Bleek dat je het eerste jaar op de universiteit uw zwarte gordel niet mag dragen, en aangezien ze rechtstreeks van de universiteit naar de training was gekomen had ze enkel die gordel bij zich. In werkelijkheid bezat ze de 2e Dan Shidoin Ho graad in Kusano ha Shito Ryu.

Gisteren was er geen les. Net als is Europa is zondag een rustdag. Vandaag worden we door Soke Sensei Kenji Kusano uitgenodigd in Katsukura voor de lunch.

Een voortreffelijke maaltijd in een restaurant met uitzicht op het Biwako meer. De saus voor de maaltijd moesten we zelf maken door sesam zaadjes fijn te stampen en vervolgens te mengen in soja saus. Heerlijk! 's Avonds gingen alle Europeanen een Goodbye party vieren in een karaoke bar.

Hoewel de ene al beter kon zingen dan de andere, stond het wel garant voor plezier. Telly waagde zich aan een eigen versie van "Smels like teen spirit" van Nirvana. Ikzelf besloot "With or Without you" van U2 te vermassacreren. Samen met Donald hebben we dan nog "Eye of the tiger" gezongen. Spijtig genoeg had de bar een sluitingsuur en eindigde de party vroeger dan voorzien.

Dinsdag 11 november. Vanaf vandaag geen training meer met Nidaime aangezien hij weg gaat gedurende drie weken voor het geven van een stage in een andere provincie van Japan. Spijtig dat wel, maar geen nood… we kunnen nog steeds de avondtrainingen volgen in Katata dojo wat we dan ook plichtbewust doen.

Vandaag is Kusunoki Fukushihandai de lesgever van dienst. Hij besluit om een kata check te doen of moet ik zeggen een karate check. Eerst de basis met Hiji uchi hogo, Renzoku ido kihon, Jutte bunkai en Seipai bunkai. Vervolgens werd elke kata die we ook maar kenden (en ook een paar die we helemaal niet kenden) éénmaal uitgevoerd en daarna konden we er enkele vragen over stellen. Kusunoki Sempai verbaasde ons allemaal met z'n kennis van kata en karate in het algemeen.

Woensdag 12 november, Nobuoki Kubo - Renshi 5e Dan Fukushihandai, één van de senior sempai's van Soke Sensei, komt ons een bezoek brengen samen met z'n vrouw en trakteert ons op sake.

Niet de eerste de beste sake, maar sake welke eigendom is van Soke Sensei en waar normaal gezien niemand mag aankomen. Kubo zegt: "Soke Sensei is vriend van mij", en hij lapt het verbod aan z'n laars. De sake maakt de tongen wat losser en Kubo leert ons enkele minder gebruikte Japanse woorden tot groot jolijt van hijzelf en tot ergernis van z'n vrouw. Als wederdienst leren we hem een paar Engelse woorden in dezelfde context. Later op de avond belde hij ook nog z'n zoon op en niet veel daarna kwam hij het feestje vergezellen. Een avond die nog lang in mijn geheugen gegrift zal staan.

Aangezien we morgen samen met Kenshikan Schotland naar huis terugkeren worden we vandaag uitgenodigd in Sohonbu voor afscheid te nemen van Soke Sensei Kenji Kusano. Terrayama Shihan begeleidt ons naar boven en we mogen in de living zitten samen met Soke Sensei. Z'n vrouw heeft kleine boterhammen klaargemaakt die we ons laten smaken terwijl Soke Sensei een video uit lang vervlogen tijden liet zien waarop hij een demonstratie gaf. De tijd voor afscheid was aangebroken en nadat Amanda van Kenshikan Schotland nog een authentieke Japanse kimono cadeau kreeg, keerden we terug naar Katata. 's Avonds volgden we nogmaals les o.l.v. Honma Shihan en na de training kwam ook Kusunoki Sempai langs. Beiden namen ze ons mee naar het restaurant Tenkaipin en bezorgden ons nog een fantastische avond in Katata.

Het is zover! De reis komt aan z'n einde. Vandaag vertrekken we opnieuw naar België en verlaten we Japan met spijt in het hart. Zoveel nieuwe mensen leren kennen, zoveel goede herinneringen, zoveel geleerd… We zeggen niet vaarwel Japan, maar tot ziens. We komen terug… ooit!!!

W.K.K.A. 40th Anniversary's World Championships

Japan... het land van de duizend goden
(deel 3)

...vorige

W.K.K.A. 40th Anniversary's World Championships

Japan... het land van de duizend goden (deel 3)

...vorige

Japan... het land van de duizend goden
(deel 3)