W.K.K.A. 40th Anniversary's World Championships
Japan...
het land van de duizend goden
(deel 2)
...vorige
De volgende morgen verzamelen we om 10u in de lobby. Het is zaterdag 01
november. Iedereen moet uitchecken uit het hotel. We mogen enkel een kleine zak
met essentiële zaken meebrengen. Onze grote koffer wordt bewaard in het hotel.
Vandaag vertrekken we richting Katata dojo. Waar we grotendeels de rest van onze
tijd in Japan zullen verblijven. Vanaf Otsu station nemen we de Biwako line naar
Yamashina. Daar moeten we overstappen op de Kosei line richting Katata. Nu is
het nog 15 minuten te voet naar Katata dojo.
 |
|
De eerste kennismaking met Katata dojo |
We hebben ruimschoots de tijd om even rond te kijken in Katata dojo en om ons klaar te maken voor de eerste training. Om 16u30 is het dan eindelijk zover. De training is vooral gericht op de voorbereiding van de examens en de W.K.K.A. World Championships.
 |
|
Deelnemers aan de training |
Soke Sensei Kenji Kusano vereert ons met zijn aanwezigheid op de training, hoewel z'n zoon Nidaime Soke Sensei Masaru Kusano het grootse deel van de les op zich neemt. Om 18u00 eindigt de eerste training en nadat Soke Sensei en Nidaime Soke Sensei vertrokken zijn, krijgen we even de tijd om ons te wassen en om te kleden voor het avondeten.
 |
|
Avondmaal in Katata |
We gaan te voet naar een lokaal restaurant waar we opnieuw kunnen genieten van de heerlijke Japanse keuken. Na het eten keren we terug naar Katata dojo want alle buitenlandse teams brengen daar de nacht door. Als een volleerde "drill instructor" geeft Terrayama Shihan het commando voor het omvormen van de trainingszaal tot een slaapzaal. Een 30-tal futon matrassen, lakens en kussens worden van de bovenste verdieping naar beneden gebracht via een klein trapje. Hoe? Het best te vergelijken met een manier waarop ze een brand blussen in de Far-West. Een rij van mensen die matras na matras, kussen na kussen doorgeven aan de persoon naast hem.
 |
|
de dojo wordt omgevormd tot slaapzaal |
Even later heeft iedereen z'n plaats gekregen (volgens graad ingedeeld!) en kunnen we gaan slapen. Na een redelijk slaaploze nacht (dankzij een luid snurkende Engelsman) is er een nieuwe dag aangebroken. We staan op om 07u en nadat de slaapzaal volledig opgeruimd is en terug dienst kan doen als trainingsplaats gaan we naar hetzelfde restaurant van vorige avond voor het nuttigen van een ontbijt. Vandaag start de training om 10u en nadien zijn er examens gepland met de daarbij horende ceremonie. Om 16u keren we terug naar hotel Shanpia waar we ons kunnen ontspannen, morgen wordt immers een drukke dag.
Maandag 03 november. Vandaag worden de 4th World Championships of W.K.K.A
gehouden in de Shiga Kenritsu Taiikukan te Otsu. Om 08u vertrekken we te voet
vanaf ons hotel naar de gymnasium. Het is een drukte van jewelste. Langs alle
kanten zie je deelnemers en toeschouwers toestromen. Eenmaal binnen wordt onze
plaats toegewezen.
 |
|
Deelnemers aan de W.K.K.A. World Championships |
Er zijn 1200 deelnemers ingeschreven, waarvan 30 Europeanen! Je zou van minder onder de indruk zijn. Er zijn 9 tatami's voorzien voor de spreiding van de verschillende wedstrijden. We beginnen met kumite, vervolgens is er een ceremoniële huldiging van het kampioenschap gevolgd door enkele demonstraties en in de namiddag volgde het onderdeel kata. De demonstraties waren een streling voor het oog. Prachtig was de synchrone uitvoering van Matsumurai Passai, Tomari Passai, Bassai Dai en Bassai Sho. Deze vier kata's van dezelfde origine tegelijk zien uitvoeren was subliem, vooral omdat je dan perfect kon zien waar ze gelijk waren en waar verschillend. Uiteraard was ook de demonstratie van Nidaime Sensei Masaru Kusano indrukwekkend. Tijdens de ceremoniële huldiging herkenden we Sensei Hayashi Teruo tussen de uitgenodigde grootmeesters. Hij is een rechtstreekse leerling van Mabuni Sensei en de stichter van het Hayashi ha Shito Ryu. De wedstrijden voor kumite en kata verlopen vrijwel op dezelfde manier als in België.
 |
|
Een sfeerbeeld van de kata in ploeg wedstrijden |
Er zijn echter twee verschillen bij kata. In België doe je elk om beurt uw kata, hier doe je uw kata tegelijkertijd met uw tegenstander naast elkaar. Een tweede verschil is de kata in ploeg waar in België een ploeg uit drie personen bestaat, niet meer, niet minder. Hier zag je ploegen van 3 tot 8 personen die allemaal tegelijk de kata zo synchroon mogelijk uitvoerden. Na de WKKA World Championships was het tijd voor de Anniversary Party. We werden met een bus naar het Otsu Prince Hotel gebracht. Elke genodigde kreeg z'n plaats toegewezen. Telly en mezelf zaten aan tafel "W", samen met enkele Japanse karateka's die we van haar nog pluimen kenden.
 |
|
Klinken op de 40ste verjaardag van W.K.K.A. samen met onze tafelgenoten |
Eén van de vrouwen hadden we eerder die dag nog aan het werk gezien tijdens de WKKA World Championships: ze had de finale gewonnen! Tijdens het eten begonnen de schuchtere pogingen om een gesprek aan te knopen met onze tafelgenoten. Niet gemakkelijk, want je moet weten dat weinig Japanners Engels kunnen praten. Telly deed het op dat gebied beter. Zijn opleiding Japanologie kwam nu goed van pas.
 |
|
v.l.n.r. vrouw van Masaru Kusano, vrouw van Kenji Kusano, Masaru Kusano, Kenji Kusano en iemand van So honbu Staff |
Na de speech van Kenji Kusano en z'n assistenten, kwamen enkele genodigden naar voor om felicitaties over te brengen ten aanzien van Soke Sensei. Hayashi Teruo, die we eerder reeds herkend hadden op het kampioenschap, was hier één van.
 |
|
Ook Hayashi Teruo was aanwezig op het feest en feliciteerde Soke Sensei |
Na het eten werd er door de verschillende aanwezige landen een toast uitgebracht. Eerst was Japan aan de beurt, dan Zweden, vervolgens Engeland, Schotland en als laatste België. We veroorzaken bijna een rel toen we aan de verkeerde kant op het podium kwamen. Hogan kwam naar voor gestormd en zei dat we onmiddellijk van het podium moesten komen. We waren nl. vergeten om langs Soke Sensei te gaan, hen te groeten en dan pas het podium te betreden. Een les in Japanse etiquette die we niet snel zullen vergeten! De toast is eigenlijk een liedje dat gezongen wordt en op het einde van het liedje wordt het glas geheven en uitgedronken. De Japanners noemen dit "drinking song". Op het einde van de avond hebben we het Schotse lied nogmaals gezongen, maar deze keer stonden we allemaal in een kring en hielden we elkaars handen vast met de armen gekruist voor de borst. De handen gingen op en neer op het tempo van het liedje en bij het versnellen van het tempo gingen ook de handen sneller. Totaal nieuw voor de Japanners en ze deden het bijna in hun broek van het lachen. Hilarisch!
Na de 40th Anniversary championships en party had So Honbu twee dagen
sightseeing voorzien. Onze gids was Kenichi Kusunoki, Renshi 4e Dan
Fukushihandai en lid van So Honbu staff (het bestuur van W.K.K.A.) en Mamoru
Outska, Tasshi 6e Dan Shihandai. Op de agenda voor vandaag stond Kanazawa, de
thuisstad van Kenichi Kusunoki, met als bezienswaardigheden een bezoek aan een
zeewiermarkt, Kenrokuen garden (Japanse tuin), Kanazawa castle en als afsluiter
een bezoek aan de Kirin beer brewery. De markt van zeewier was een tussenstop op
weg naar Kanazawa. Dat er zoveel verschillende toepassingen bestaan voor zeewier
wist ik niet. Hier kocht ik de snoepjes waar de jeugd tijdens de
nieuwjaarsreceptie (zie Kenshikan Sint-Amandsberg organiseert
Nieuwjaarsreceptie) kon van "genieten". Na een busrit van vier uur
komen we aan in Kanazawa.
 |
|
Middagmaal in Kanazawa met Kenichi Kusunoki |
Het is ondertussen middag, dus gaan we eerst iets eten in een restaurant. Opnieuw was de maaltijd overheerlijk, al waren er verschillende personen van Engeland die het niet met mij zouden eens zijn. Sommigen kregen de rauwe garnaal niet door hun keel, maar dat had meer met de ogen en het gedacht te maken, want op gebied van de smaak was er niks verkeerd mee. Na de maaltijd gingen we te voet naar de ingang van de Japanse tuin. Kenrokuen garden staat bekend als één van de drie mooiste tuinen in Japan, samen met de Keirakuen garden in Mito city en Korakuen garden in Okayama City. De naam Kenrokuen betekent letterlijk "tuin combinerend zes", maar vrij vertaald komt dit neer op de "tuin van de zes subliemigheden", refererend naar de zes attributen die volgens een Chinese theorie nodig zijn voor een perfecte tuin (uitgestrekt, rust of stilte, kunstmatig, oudheid, overvloedig water en weidse uitzichten).
 |
|
Yukitsuri in Kenrokuen Garden |
Ze hebben er 2 eeuwen aan gewerkt en hij is pas open voor het publiek sinds 1871. Vroeger was het de privé tuin van de Maeda family die toen verbleven in Kanazawa castle (Kenrokuen garden ligt vlak naast Kanazawa castle). Hij is 25 hectare groot en je ziet de seizoenen letterlijk veranderen. Zo zie je in de lente 700 kerselaars in bloei staan, in de zomer het typische beeld van de azalea's en irissen in de ochtend dauw, de herfst zorgt er dan weer voor dat de bladeren van de kerselaars, esdoorn en zelkova rood verkleuren, terwijl in de winter de yukitsuri (touwondersteuning) te bewonderen is.
 |
|
Ishikawa (hoofdpoort) van Kanazawa Castle |
Kanazawa Castle was de thuisbasis van de machtige Maeda clan, de heersers van Kaga. Tijdens het feodale Japan was Kaga de tweede meest welvarende provincie van Japan op gebied van omvang en rijstproductie. Het kasteel is zesmaal geteisterd door branden wegens o.a. blikseminslagen. Bij de meest recente brand van 1881 bleef enkel de Ishikawa Gate, de hoofdpoort, gespaard. Het bezoek aan Kenrokuen garden en Kanazawa castle mocht van mij gerust wat langer duren, maar we stapten alweer de bus op naar een volgende locatie die op de terugweg lag. Ik kan begrijpen dat de Japanners trots zijn op hun meest verkochte bier, maar als buitenlanders hadden we eigenlijk niet zo veel aan een bezoek van een brouwerij. Zeker niet als je van België komt, waar ze bij wijze van spreken de bierbrouwerij uitgevonden hebben. Het toppunt was dan nog dat de fabriek niet aan het produceren was. Er waren dus geen arbeiders druk in de weer, met uitzondering van de kuisploeg. Als sightseeing-trip een tegenvaller, al maakte het gratis glas bier op het einde van de rondleiding veel goed.
Vervolg...
